Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja nie mogę, jakie to było dobre! Miałam takiego kaca książkowego po niej, że przez dwa dni nie mogłam na inne książki nawet patrzeć! Agata Franczak bardzo Ci dziękuję za polecajkę, miałaś 100% racji, jest świetna! Zasysa czytelnika od pierwszego zdania, poza tym ten klimat jak w "Przeminęło z wiatrem"... No wiecie... te bale i kiecki...🖤
Minus jest jedynie taki, że po przeczytaniu od razu chce się sięgnąć po kontynuację, ale jeszcze jej nie ma 😭
Autorka perfekcyjnie poprowadziła wątek enemies to lovers- tutaj mamy czarownicę kontra łowcę czarownic. Wokół tego motywu poprowadziła wątek przewrotu i dworskich intryg. Rune i Gideon to postacie, które reprezentują dwie różne grupy społeczne i mają swoje wyobrażenia o nich. Bardzo skrajne i jednostronne, ponieważ w każdym społeczeństwie są ludzie szlachetni i niegodziwi. Każdy ma swoje racje, co bardzo dobrze jest tu pokazane.
Rune pomimo tego, że jest główną bohaterką pozostaje nieodkrytą kartą. Z pozoru wiemy o niej wiele, ale coś mi się widzi, że dziewczyna ma jeszcze trochę sekretów. To inteligentna, młoda dziewczyna, która dla wyższego dobra zdecydowała się grać rolę pustej, próżnej panienki, jakiej oczekuje społeczeństwo.
Alex to niepozorna postać. Młodszy brat Gideona, najlepszy przyjaciel Rune. Jedyny człowiek, który zna dziewczynę naprawdę i totalnie akceptuje. Jest między młotem a kowadłem, między bratem a przyjaciółką...
W relacji Rune i Gideona wzajemna niechęć i wrogość jest w pełni uzasadniona. Gra, którą prowadzili między sobą do pozyskania informacji była intensywna i wciągająca. Fajnie wypada również relacja między rodzeństwem i konflikt jaki toczą z powodu swych wyborów.
Narracja trzecioosobowa z perspektywy Rune i Gideona - to jest to co lubię. Autorka przemyca ciekawe uwagi na temat władzy, nienawiści i tworzenia podziałów, które nie przynoszą niczego dobrego.
Dawniej rządziły trzy królowe - Czarownice. Jednak po przewrocie, zamordowaniu okrutnych władczyń powstała Nowa Republika a życie Rune Winters zmieniło się na zawsze. Czarownice stały się wyrzutkami, a łowcy rozpoczęli krwawe polowania. Dlatego Rune ukrywa kim jest. Oficjalnie bogata arystokratka, pusta panienka, spędzająca czas na salonach, po godzinach Szkarłatna Ćma - symbol oporu czarownic, ratuje je przed czystką i gra na nosie najlepszemu łowcy - Gideonowi. Gdy musi zdobyć informacje o więzionej czarownicy, ktorej szukała kilka lat, nie pozostaje jej nic innego, jak uwieść starszego brata swojego przyjaciela. Tylko on ma odpowiedzi, których ona potrzebuje. Wie, że igra z ogniem, ale dzielnie podejmuje ryzyko.
Gideon prowadząc śledztwo w poszukiwaniu Szkarłatnej Ćmy, na punkcie której ma już niemal obsesję, trafia na ślad Rune. Dziewczyna reprezentuje sobą wszystko to, czego on nienawidzi. Postanawia zacisnąć zęby i udawać zainteresowanie, by zdobyć dowody na to, że ona współpracuje że znienawidzoną wiedźmą. Jako para zbliżają się do siebie, jako czarownica i łowca chcą się nawzajem zniszczyć.
Zakończenie jest świetne! Pewne granice zostały w nim przekroczone bezpowrotnie, pozostawiając bohaterów w ciekawej sytuacji i miejscach. Jeśli ja chcę już kontynuację!

Ja nie mogę, jakie to było dobre! Miałam takiego kaca książkowego po niej, że przez dwa dni nie mogłam na inne książki nawet patrzeć! Agata Franczak bardzo Ci dziękuję za polecajkę, miałaś 100% racji, jest świetna! Zasysa czytelnika od pierwszego zdania, poza tym ten klimat jak w "Prz...

Rozwiń

Zwiń

Wiecie, że absolutnie kocham wszelkich złoli, bad boyów generalnie postaci szare moralnie. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji, jest stworzona jakby dla mnie. Zresztą sama autorka przyznała, że napisała ją, bo cierpi na podobne zaburzenia jak ja, soł… dogadałyśmy się bezbłędnie :D Książka bomba, dawno nie czytałam czegoś z takim bananem na twarzy. Na prawdę się nie zawiodłam. Zły jest cudowny, cudownie zły i do tego ciacho. Czyli mój typ.
„Nie można zabijać i ładnie wyglądać. To miesza ludziom w głowach”.
Nasza główna bohaterka też jest wspaniała, nie jest irytująca (choć można się przyczepić, że trochę za dużo zachwyca się swoim szefem… mnie to jednak nie drażniło). To jak działa jej mózg, i jak potrafi skomentować otaczającą ją rzeczywistość, rozłożyło mnie na łopatki. W ogóle dialogi między nią a jej szefem – rewelacja. Dopiero w sierpniu angielska premiera drugiej części, nie wiem jak długo będzie trzeba czekać na polską, ale ZA długo! Chcę już!
Evie musi zająć się utrzymaniem rodziny, ponieważ jej ojciec zapadł na nieuleczalną chorobę, a matka dawno zniknęła z ich życia. Dziewczyna musi utrzymać siebie, ojca i młodszą siostrę. Rodzina jest biedna, ale kochająca. Niestety Evie została zmuszona do rezygnacji z poprzedniej posady a o nową strasznie ciężko. Załamana wraca do domu przez Orzeszkowy Las, którego ludzie się boją, gdyż mieszka w nim Zły – złoczyńca najgorszy na świecie. Ona jednak nie ma obaw, sądzi, że pan Zły na pewno ma lepsze rzeczy do roboty niż nieporadna ona do łapania. Traf sprawia, że spotyka tego człowieka i zostaje totalnie zaskoczona, kim on jest! Portrety pamięciowe przedstawiają go jako odrażającą postać, w końcu to morderca bez sumienia, a przed nią znajduje się najprzystojniejszy facet, jakiego widziała w życiu. No i ten facet oferuje jej pracę, ma zostać jego asystentką. Wysokie zarobki, brak nudy, stałe zatrudnienie, jedyny minus, że musi ukrywać przed wszystkimi gdzie pracuje. Evie podejmuje wyzwanie i wkracza w jego świat, bardzo barwny, choć krwawy. Jednak i temu udaje jej się trochę zaradzić swoim gadulstwem, ograniczyć zabijanie, wprowadzić trochę logiki w planowaniu… Dziewczyna owija sobie praktycznie całe biuro wokół palca, szybko okazuje się, że bez niej ciężko poradzić sobie z czymkolwiek, bo tylko ona ogarnia ten bałagan :) Fakt – musiała oswoić się z trupami, wiszącymi głowami z sufitu czy rozdeptywaniem poniewierających się gałek ocznych, ale to jak ona sobie z tym psychicznie radzi – świetne! Zdawałoby się, że jest krucha i delikatna, w rzeczywistości silna, dziwnie spokojna i opanowana. Zaskakuje tym swojego szefa, który zdaje się mieć do niej pewną słabość.
Zły, czyli Tristan jest wrogiem nr 1 króla (którego poddani kochają), mordercą, którego nikt nigdy nie widział. Opowieści o nim i jego strasznym wyglądzie przerażają od lat, dlatego wielkim szokiem dla Evie będzie poznanie prawdy o młodym i przystojnym mężczyźnie z mroczną duszą. Co się stało lata temu, że stał się kim się stał i dlaczego tak bardzo stara się unicestwić króla? Tego nie dowiecie się od razu, powoli będziecie odkrywać tę tajemnicę, która w finale zaszokuje. Pan Zły jak wynika z jego ksywki, ma złe moce i kocha zło, ale nie jest aż tak czarny za jakiego by chciał uchodzić… to taki ciemniejszy odcień szarości. Nie czyni zła bez sensu, ale jednak ucięcie głowy, czy też torturowanie kogoś kto mu podpadnie nie robi na nim wrażenia. Evie wkracza do jego życia niczym huragan (w końcu sam zaczął ją tak nazywać) i wywraca jego życie do góry nogami. Powoli rozbija skorupę jaką się otoczył, po czasie okaże się nawet, że facet potrafi zażartować i się uśmiechnąć :D Ja sama przez te jej teksty parskałam śmiechem co chwilę! Zapewniam, że to zabawna i pozytywna historia!
Mamy tu wiele wątków, każdy istotny i wiele wnoszący, jednak najważniejszy to zdrajca w szeregach Tristana! On i Evie (której o dziwo ufa) muszą dowiedzieć się, kto jest szpiegiem wśród pracowników, zanim dojdzie do kolejnych tragedii.
Mamy też smoka, dziwne stwory i księcia zaklętego w żabę, który potrafi się komunikować z ludźmi, a jego komentarze są nadzwyczaj trafne :D
Wszystkich bohaterów pokochałam, są świetnie wykreowani. Evie swoim zachowaniem i tekstami bawiła cały czas, niezmiennie do końca, dodała charakteru całej fabule. Pan Zły okazał się bardzo zawiłą postacią, której stopniowa przemiana była świetnie przedstawiona, bardzo realnie.
Finał bardzo mnie zaskoczył, takiego biegu wydarzeń się nie spodziewałam! A skończyło się tak, że mam ochotę krzyczeć! Wrrr!!! Dawać mi tu II tom!!!

Wiecie, że absolutnie kocham wszelkich złoli, bad boyów generalnie postaci szare moralnie. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji, jest stworzona jakby dla mnie. Zresztą sama autorka przyznała, że napisała ją, bo cierpi na podobne zaburzenia jak ja, soł… dogadałyśmy się bezb...

Rozwiń

Zwiń

Ale się zryczałam. Kocham takie książki i nienawidzę jednocześnie. Dawno nie czytałam czegoś, co by mnie tak zmasakrowało psychicznie. Ta opowieść na pewno zostanie ze mną na długo. Nawet teraz, gdy to piszę mam łzy w oczach, choć książkę przeczytałam już jakiś czas temu.
To druga książka autorki, którą miałam okazję przeczytać. I będę się powtarzać. Jest mądra, przemyślana, poprawia nastrój jednocześnie łamiąc serce. Pokazuje jak ważna jest przyjaźń i radość z życia. Jest po prostu świetna.
Hanka ma 20 lat, jest studentką, wywodzi się z zamożnej rodziny. Po śmierci mamy jej życie bardzo się zmienia. Można powiedzieć, że w jednej chwili straciła oboje rodziców, bo i jej ojciec nie podołał życiu po śmierci żony i zamknął się w swoim świecie. Dziewczyna została ze wszystkimi problemami sama. Niespodziewanie pojawia się w jej życiu Michał, jej pierwsza nastoletnia, platoniczna miłość, dawniej najlepszy przyjaciel. Proponuje jej wspólne wakacje kamperem po Polsce. Hanka pierwszy raz od dawna postanawia zrobić coś dla siebie, oderwać się od codziennych problemów i decyduje się na wyjazd. To dla niej ważne doświadczenie, szkoła życia można powiedzieć, bo do tej pory nie musiała nic sama robić, nawet śniadania bo miała gosposię. Dystans do Michała zmniejsza się z każdym dniem, dawne zauroczenie przeradza się w prawdziwe uczucie.
Michał wyjechał parę lat temu z rodzinnej miejscowości, znajomość z Hanią stopniowo zanikała. Nie wiedział co się działo w jej życiu, że potrzebowała jego oparcia. No… może trochę wiedział, ale przez własne demony nie był w stanie jej pomóc. Ten wyjazd jest dla niego przygodą życia, ale skrywa drugie dno. Nic wam nie zdradzę, ale uprzedzam – naszykujcie chusteczki.
Ich wycieczka to wiele ciepłych i zabawnych przeżyć, nowe znajomości, przyjaźnie, które mają szansę przetrwać całe życie. Michał to bardzo pozytywna postać, chłopak po przejściach, bardzo zaradny, nie sposób go nie polubić. Choć zachował się odrobinę egoistycznie wiedząc, że daje Hance szczęście i cierpienie w pakiecie. Czy było warto? Jak dla mnie TAK!
Anna Sosna ma niesamowity talent, taką lekkość pisania, książkę się po prostu połyka. Do tego pięknie opisuje uroki różnych zakątków Polski, które odwiedzają bohaterowie. Sama bym chętnie wybrała się na taką wycieczkę. Hanka i Michał mają szczęście nie tylko do pięknych miejscówek, ale też do ludzi których spotykają. Każda kolejna postać sporo wnosi do fabuły, jest JAKAŚ.
Nic już więcej nie zdradzę żeby nie spojlerować, bo to taka historia, że jak za szybko wszystkiego się dowiecie, nie będzie zaskoczenia i będzie z góry wiadomo jak się skończy. I faktycznie od pewnego momentu jest jasne do czego to wszystko zmierza, jednak autorce udało się wprowadzić niezłe zaskoczenie na koniec.
Książka jest piękna, słodko gorzka, z morałem. Szczerze polecam.

Ale się zryczałam. Kocham takie książki i nienawidzę jednocześnie. Dawno nie czytałam czegoś, co by mnie tak zmasakrowało psychicznie. Ta opowieść na pewno zostanie ze mną na długo. Nawet teraz, gdy to piszę mam łzy w oczach, choć książkę przeczytałam już jakiś czas temu.
To druga książka ...

Rozwiń

Zwiń

Ale mam dziś dla was spicy książkę 🌶🌶🌶, rumieńce na twarzy podczas czytania - gwarantowane! Jest zadziornie, zabawnie, zaskakująco i mocno erotycznie 😁
Aneta ma 25 lat i podkochuje się w koledze z pracy. Jak to zazwyczaj bywa, okazuje się, że koleś w niczym nie przypomina księcia z bajki, co więcej koło dżentelmena nie stał nawet... Dziewczynie w końcu spadają klapki z oczu. Za namową przyjaciółki wysyła CV do innej firmy na stanowisko asystentki prezesa, i ku ogromnemu zaskoczeniu - zostaje zatrudniona. Nowy szef okazuje się bosko przystojny (z naciskiem na BOSKO) i do tego żywo zainteresowany jej osobą.
Dziewczyna nie wie, że jest częścią większego planu, została wybrana, by zdjąć klątwę z Zeusa. Tak, z TEGO Zeusa - boga bogów. Z mitologii wiemy, że Zeus do najwierniejszych nie należał, kochanek miał więcej niż ja książek... Aby go ukarać Hera rzuciła na niego klątwę- przez 100 lat jest zaklęty w posąg, ożywa na 30 dni, musi przez ten czas znaleźć sobie dziewczynę i rozkochać ją w sobie. Niby łatwe, robił to miliony razy. Myk jest taki, że nie może jej przez ten czas tknąć... to ma być czyste uczucie. Dla boga, który potrafi bzyknąć kogoś nawet pod postacią złotego deszczu, zadanie przez stulecia było niewykonalne.
Rozpoczęła się walka rozumu z pożądaniem, a wiadomo - zakazany owoc smakuje najlepiej 😉 Na szczęście para ma wiernych przyjaciół, którzy pilnują, aby sprawy między nimi nie zaszły za daleko. Jednak Hera też ma swoich sprzymierzeńców, czuje, że tym razem może się Zeusowi udać, musi on więc chronić ukochaną przed przeróżnymi potworami nasyłanymi przez swoją ex.
Małgorzata Lisińska znów napisała książkę wciągającą treścią. Oczywiście- dla pełnoletniego czytelnika, scen różnego rodzaju miętolenia jest tu cała masa. Olbrzymim plusem jest plejada gwiazd znanych z mitologii, dla takiej fanki antyku jak ja - cacuszko. Oprócz Zeusa (który ku zaskoczeniu głównej bohaterki, nie wygląda jak na obrazach - jak siwy, starszy pan) poznajemy inne bóstwa, a najlepsza jest relacja Zeusa ze swoim starszym bratem 😁
Jeśli tylko miałabym się do czegoś przyczepić, to do tego, że książka rekomendowana jest jako romantasy. No... niekoniecznie. Jeśli rzucicie się na tą pozycję z myślą, że to fantastyka, będziecie rozczarowani. Jeśli szukacie ciekawego romansu - będzie ok. Jedynymi fantastycznymi elementami tutaj są postaci z mitologii. I tyle. Nie spodziewajcie się przygód i magii.
Ja się nie rozczarowałam, jestem psychofanką Gosi (ona wie😁), podziewiam za umiejętność pisania "o tych sprawach" w taki lekki i prawdziwy sposób. Ja nie potrafię... Na szczęście umiem czytać 🤪

Ale mam dziś dla was spicy książkę 🌶🌶🌶, rumieńce na twarzy podczas czytania - gwarantowane! Jest zadziornie, zabawnie, zaskakująco i mocno erotycznie 😁
Aneta ma 25 lat i podkochuje się w koledze z pracy. Jak to zazwyczaj bywa, okazuje się, że koleś w niczym nie przypomina księcia z bajki, ...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy Anna Radomska z Żyć nie umierać zaproponowała Book Tour książki, której akcja osadzona jest w Łodzi, od razu wiedziałam, że biorę! Moje miasto rzadko jest miejscem akcji, zdecydowanie przegrywa z Warszawą czy Krakowem… fajnie było w końcu poczytać o miejscach, które się tak dobrze zna :)
Bo to właśnie na jednym z łódzkich osiedli, w studzience kanalizacyjnej znaleziono zwłoki młodej kobiety. Jedyną osobą, która zdaje się posiadać jakąkolwiek wiedzę na ten temat jest kloszard – Robal. Śledztwo prowadzi Szymon Rogowski, policjant z wątpliwą reputacją i wręcz babską intuicją. Jego intuicja prowadzi go do środowiska naukowców, zajmujących się bioneurologią oraz badaniami nad Alzheimerem. Śledztwo obnaża brutalną prawdę o bliskich zabitej dziewczyny i jej ostatnich chwilach. Tymczasem w tajemniczych okolicznościach zaczynają znikać kolejni świadkowie. Pojawia się też dziewczyna, łudząco przypominająca zmarłą. Między Szymonem a tajemniczą sobowtórką denatki zaczyna iskrzyć, pojawiają się relacje zupełnie niezawodowe. W miarę upływu stron pojawiają się kolejne pytania: kto zabił? Dlaczego? Kim jest Łucja i jej dziadek? Jaki związek ze sprawą ma amerykańska firma kosmetyczna i glony? Co dalej z Szymonem i jego dziewczyną?
Agnieszka Łukomska zaliczyła według mnie bardzo udany debiut, gratuluję. Historia jest bardzo wciągająca, dobrze poprowadzona. Mamy tajemnice z przeszłości, które należy odkryć, by rozwikłać tajemnice z teraźniejszości. Książka trzyma czytelnika, nie daje się odłożyć, dopóki nie pozna się rozwiązania zagadki.
Autorka podrzuca nam różne tropy, niby mało znaczące ślady, które finalnie układają się w piękny obraz rzeczywistości. Wzbudza wiele emocji i wrażeń. Nie sposób się z tą powieścią nudzić!
Jeśli tylko miałabym się do czegoś przyczepić, to nie do samej opowieści, bo tutaj wszystko gra i buczy, tylko do wydania. Mam wrażenie, że książka wydana została byle jak, na szybko. Nie wnikam, czy to wina wydawnictwa, czy redakcji, ale ktoś czegoś nie dopilnował do końca. Na przykład brakowało mi jakichkolwiek przerw między wydarzeniami. Mogli chociaż linijkę przerwy zrobić, gdy zmieniał się czas i miejsce akcji. Tutaj wszystko poszło jednym ciągiem, i będąc w jednej scenie, często nie od razu się człowiek zorientował, że jest już w innej. Literówek się nie czepiam, nie jestem aż tak drobiazgowa, wiadomo że i najlepszym się zdarzają. ;)

Kiedy Anna Radomska z Żyć nie umierać zaproponowała Book Tour książki, której akcja osadzona jest w Łodzi, od razu wiedziałam, że biorę! Moje miasto rzadko jest miejscem akcji, zdecydowanie przegrywa z Warszawą czy Krakowem… fajnie było w końcu poczytać o miejscach, które się tak dobrze ...

Rozwiń

Zwiń

Część pierwsza mnie zachwyciła, dwójka niczym jej nie ustępuje. Świetna książka. Przemyślany świat, przemyślana fabuła, naprawdę dobrze opisana. Z lekkością i bez dłużyzn.
Książka jako bezpośrednia kontynuacja startuje tam, gdzie kończy się pierwsza część. Dlatego jeśli ktoś nie zna jeszcze jedynki, koniecznie niech najpierw nadrobi. Na początku sama miałam obawy, czy ja jeszcze pamiętam o co tam chodziło, jednak jak tylko zaczęłam czytać, wszystko się samo pięknie poukładało w głowie, a Dar Anomalii 2 pochłonął mnie całkowicie.
Bren, Pieprz i Zadra cały czas uciekają piewcom. Stawiają czoła krwiożerczym harpiom i nie do końca uczciwym krasnoludom. Pieprz wpada na pomysł jak wykiwać ścigających ich ludzi, co sprowadza na naszych bohaterów jeszcze większe kłopoty. Przy okazji dowiadujemy się zaskakujących rzeczy na temat gnoma i jego syna… Zadra jako najlepsza najemniczka Estepii też ma swoje pięć minut. Dowiadujemy się, czemu jest taka, jaka jest… czyli trudna… Bren natomiast się zmienia na naszych oczach, i to na lepsze. Siedzący w nim Leba na pewno ma coś z tym wspólnego. Chłopak nabiera pewności siebie, zaczyna wierzyć w siłę przyjaźni, przestaje skupiać się wyłącznie na sobie, jest skłonny do poświęceń. W tej części Bren i Leba również odbywają kilka pielgrzymek. Cena ich jest bardzo wysoka, a chłopak wyniesie z nich bardzo przydatne umiejętności. Światy zwiedzane podczas tych podróży jak zwykle zaskakują, autor może pochwalić się przeogromną wyobraźnią, bo tych historii tak naprawdę starczyłoby na kilka książek.
No i jeszcze jest Styks. Nasz super hiper złol. To dla niego Piewcy porywają magów. Nie zdradzę po co, ale facet dąży do celu po trupach. A im ich więcej, tym lepiej.
Poznajemy też Szkarłatną Królową z wyspy, na której od lat nie rodzą się chłopcy. Taka trochę seksmisja tu panuje… kraj zdominowany przez kobiety, faceci sprowadzani są wyłącznie do roli kopulatorów lub niewolników w kopalni. Nasi bohaterowie będą zmuszeni spędzić tu trochę czasu, a wyjście stąd w jednym kawałku będzie prawdziwym cudem.
Pomysłowość Paweł Zbroszczyk - autor nie zna granic, przekonujemy się o tym na każdym kroku. Już pierwsze rozdziały rozpalają wyobraźnię i wzbudzają wiele emocji. Bogactwo opisów, drobiazgowość scen akcji, wszystko to pochłania się jednym tchem. Świetnie przedstawiona, wielowątkowa historia, opisana z niezwykłą lekkością i humorem, to jedna z lepszych polskich książek fantasy ostatnich lat. Niczym mnie nie dziwią te wszystkie topki, które zdobywa powieść. Tutaj każdy fan gatunku znajdzie coś dla siebie.
Mogłabym tak o tej książce pisać i pisać, ale zamiast czytać moje zachwyty, lepiej przeczytajcie sami Dar Anomalii. Zróbcie to jak najszybciej, albo może poczekajcie na 3 część, bo szczerze mówiąc zakończenie jest takie… Autor lubi się znęcać nad czytelnikami… W takim momencie nas zostawić?!

Część pierwsza mnie zachwyciła, dwójka niczym jej nie ustępuje. Świetna książka. Przemyślany świat, przemyślana fabuła, naprawdę dobrze opisana. Z lekkością i bez dłużyzn.
Książka jako bezpośrednia kontynuacja startuje tam, gdzie kończy się pierwsza część. Dlatego jeśli ktoś nie zna jeszc...

Rozwiń

Zwiń

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babka jest w stanie tak szybko pisać i wydawać książki co kwartał! Dla czytelników- bomba 🖤 I jak zwykle czytałam z zakładkami indeksującymi pod ręką, zaznaczam sobie co lepsze cytaty 😁
Najnowsza książka "Oblitus" jest zakończeniem, finałem serii o Ance, Arturze i Szczepanie. W pierwszym tomie bohaterowie rozprawili się z Aniołem - obecnie przebywa w szpitalu psychiatrycznym, w drugim z Krukiem - tego pokonali dość ostatecznie. Nadeszła pora na Nauczyciela. Człowieka, który ukształtował i właściwie wychował poprzednią dwójkę. Szykuje się finałowa walka z bosem 😉 Nasza trójca bohaterów po raz kolejny musi zjednoczyć się by stawić mu czoła. Aby to się udało muszą cofnąć się do roku 2010 i po kolei analizować wydarzenia, rozwiązywać zagadki po kolei. Dzięki temu też mamy wgląd w tamte wydarzenia, poznajemy je głównie z perspektywy Sonii. Okazuje się, że ludzi powiązanych z Occultą jest znacznie więcej niż się pierwotnie wydawało... Oprócz Nauczyciela do rozwikłania mamy tożsamość Stróża.
Na prawdę śledziłam z zapartym tchem co się dalej wydarzy. No bo to przecież sam Nauczyciel. Założyciel Occulty, wiadomo - postać większego kalibru. I niestety koleś mnie rozczarował. Uważam, że jego uczniowie go przerośli. Ok, facet robił koszmarne rzeczy, szczególnie małym dziewczynkom (no za to, to sama bym go oskórowała), jeśli chodzi o starcie z naszymi bohaterami, to poprzednie były bardziej widowiskowe. Co zatem nas czeka? No jak to? Przecież to Świst! Cięty język, czarny humor i chemia między bohaterami taka, że nie mieści się w książce i aż się z niej wylewa bokami! Nie zmieściła się na tyle, że autorka zapodała nam bonus w postaci rozdziału dodatkowego, w książce schowany jest specjalny kod, dzięki któremu można go przeczytać (cacuszko).
Ogromnie się cieszę, że autorka poruszyła temat stresu pourazowego- PTSD. W końcu trafił się jakiś bohater bardziej ludzki, a nie, że wszystkie traumatyczne przeżycia spływają po nich jak po kaczkach. Generalnie jest to problem, o którym mało się mówi publicznie, a zdarza się większej ilości ludzi niż się wydaje.
Akcja w książce jest bardzo szybka, co więcej z każdą stroną jeszcze nabiera tempa. W pierwszej części narratorami byli Anka i Artur, w drugiej Anka i Szczepan a teraz głos dostała cała trójka. Jak dla mnie to dodatkowy atut, bo np. w drugim tomie bardzo brakowało mi wglądu w świadomość pana Prokuratora.
Co do wyboru jakiego dokonała Anka - zrobiła dokładnie tak, jak chciałam, więc ja tam jestem zadowolona 😁
Polubiłam ich wszystkich strasznie, i mam szczerą nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Mam wrażenie, że coś tam jeszcze Paulinie Świst chodzi po głowie, może jakaś kontynuacja się jeszcze narodzi, bo zostawiła sobie furtkę... Nie dowiedzieliśmy się w końcu kim jest M i Z... także widzę tu jakąś szansę... Poza tym już są zadatki na kolejną bohaterkę - polubiłam panią Adwokat z miejsca! Mówię wam, będzie następna trylogia! Kurcze, ale by było! Chcę!
A na koniec chcecie jakiś cytacik?
"Gdybym tylko umiała- w poezję- a nie- w prozę- to właśnie układałabym trzynastozgłoskowcem odę do jego języka"

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babk...

Rozwiń

Zwiń